X-factor - ikkje for utolmodige sjeler...

Sangfuglen i familien melde seg på X-factor 2010. Riktignok under litt press frå mellom anna ei facebookgruppe, men eg trur ho fann ut at det ville vere litt spennande å prøve òg. Det kom mail om at påmelding var registrert, og invitasjon til å delta på Precast på Forum Scene i Bergen 28.mai. Etter mykje om og men fekk vi no tak i eit hotellrom til meg og henne, så kvelden før bar det innover med bussen.

Kl 09:15 skal ho møte. I det taxien stoppar i lyskrysset like nedanfor Forum, ser vi køa utanfor døra. Oi...! Her blir det venting, skjønnar vi. Men akkurat kor lenge hadde vi inga aning om. Heldigvis...

Køa veks fort. Det er ikkje berre deltakarar som møter opp, men også venner og familie som skal vere viktige støttespelarar ein slik dag. Klokka blir rundt 10, og eg kjenner eg så smått er litt lei - allereie... Kvifor slepp vi ikkje inn...??? Men så skjer det litt. Ei dame frå teamet tek fram ein ropert, og fortel at vi som står i køa skal "gjere litt forskjellig", og dess flinkare vi er, dess fortare slepp vi inn. Jaha...? Skal tru kva det betyr...? Etterkvart blir vi bedt om å rope JAAA og rekke hendene i vèret når ho gir oss eit teikn. Kamerafolka skal filme dette, i samband med at programleiarane Ravi og Guro har sagt eitt eller anna langt der framme. Vi må gjenta dette mange gonger før dei er nøgde. Så skal vi prøve ein litt annan versjon. Og ein tredje. Innimellom skjer det lite. Klokka går. Kameramenn og -kvinner går fram og tilbake. Det same gjer ein heil del svartkledde sjeler, med t-skjorter merka CREW på ryggen. Ravi og Guro går blant oss, og det blir filma ulike "episodar" som eg antek skal nyttast som intro til X-factor Bergen.

Det er kjøleg. Eg la merke til at det viste 12 grader i taxien på vei oppover. Nokre har faktisk på seg vottar, og jammen kunne eg tenkt meg det sjøl, der eg står og hutrar... Men eg er i alle fall glad det ikkje regnar! To timar har gått sidan vi kom. Det blir gjort intervju med tilfeldige deltakarar, og nokre tek fram gitaren og spelar og syng, på oppfordring frå kamerafolka. Greit med litt underhaldning i ventetida :)

Så skjer det ting. Vi får beskjed om at om 6-7 minuttar vil rundt 100 stykke sleppe inn. Deretter vil det gå ca 10 minuttar før dei slepper inn ei pulje på 10 nye. Endeleg! Men; litt seinare kjem alle desse ut att, og blir vist vei til ein annan plass i bygget. Vi som står att ute får snart beskjed om å gå den same veien. No er klokka 12. Vi har altså stått i nesten tre timar utanfor, og i etterkant får eg vite at dette er berre for at kamerateamet skal få nokre sekundar med filmsnuttar som skal nyttast i tv-sendinga... Dei 100 som vart sleppt inn for litt sidan, fekk komme inn berre fordi dei skulle filmast i det dei tilsynelatande storma mot døra som ivrige deltakarar...

Men no skal vi altså få sleppe inn, og ei Nordlandsjente fortel oss at "Nå skal dere inn i noe som ligner en kinosal. Så skal dere registrere dere, så skal dere på Precast, og så er dere ferdig". Måten ho seier det på, får det til å høyrest ut som om dette skal vere fort gjort. Vel, så feil kan ein tolke... Klokka blir eitt, og klokka blir to. Innimellom hentar dei to-tre rekker som blir tatt ut i sidelokalet, og nokre kjem inn att etterpå og går opp på scena for ei eller anna slags registrering. Etterkvart finn vi ut at dette er nok dei som har komme vidare til Autiditon. Vi får absolutt ingen informasjon. Dei som sit ved sida av oss spør om vi veit noko meir enn dei, men vi veit nok like lite som alle andre... Her og der høyrer vi folk som øver på sangane sine mens dei ventar i salen, og nokre tek fram gitarane og syng låt etter låt. Ingen tvil om at her er det fleire som er svært dyktige!

Eg syns ting går ekstremt tregt. Det er lite aktivitet ei heil stund, så eg bestemmer meg for å kontakte ei frå teamet for å spørje kva som skjer. "Nei, nå har det stoppa litt opp fordi vi har hatt lunsjpause", er svaret eg får. Eg prøver å ikkje himle for mykje med auga. Lunsjpause? Hallo...?? Kva med litt informasjon til alle som sit og ventar...??? Eg kjenner eg blir provosert, men klarar no å la vere å gi uttrykk for det. Ærleg talt; under eit så stort arrangement kan dei no ikkje berre ta lunsjpause??! Dei må no vel kunne engasjere såpass mange at dei kan avløyse kvarandre, slik at ting går fortast mogeleg. Det er faktisk mange hundre menneske som ventar... Då kan ikkje ting berre stoppe opp, liksom... Eg skal etter planen vere med på eit møte på jobb kl sju om kvelden, og hadde i utgangspunktet håpa at vi skulle rekke bussen heim kl 14:50. Det er jo utelukka, så eg set meg som mål å ta båten kl 16:30 i staden. Etterkvart mistenker eg at det òg kan bli vanskeleg. Men når eg igjen tek kontakt med teamet får eg beskjed om at "det skal vi klare". Eg må berre informere om dette til dei som ropar opp til Precast, etter at Kine er blitt registrert. Eg gjer som eg blir anbefalt, og det blir Kine sin tur etter få minuttar. Ho får snike litt i køa, med andre ord:)

  

Men..., det er kø også utanfor Precast-rommet, så ting går ikkje så fort som eg hadde håpa... Eg er nervøs for ho som skal "i elden", og eg er samtidig stressa fordi eg ser det blir veldig knapt med tid viss vi skal rekke båten. Klokka er 15:40. Eg trakkar fram og tilbake i gangen. Klokka er 15:47. Kjem ho ikkje snart ut att?? Der kjem ho som var før henne i køa. Puh! Då er det Kine sin tur... Tre-fire minuttar før klokka slår fire, ser eg ho i gangen. Ho smiler. Det må no bety at ho har komme vidare til Audition, vel...? Men nei, det har ho ikkje. Nålauget er trangt, og det bør det jo også vere. Konkurransen er knallhard. Men ho har fått gode og konstruktive tilbakemeldingar, med oppfordring om å prøve seg igjen om eit år eller to, når ho har modnast litt. Litt skuffa er vi nok begge to med det same, men ho tek det veldig fint, og er glad for dei positive orda ho har fått med seg. Ho har i alle fall forsøkt, og har på sett og vis blitt ei erfaring rikare:)

Eg ringer Bergen taxi og ber om ein bil straks. Men håpet om å rekke båten svinn veldig fort... Det er rushtrafikk, og det går ikkje mange minuttar før eg innser at vi må bli i Bergen nokre timar til, og ta bussen kl 19:50... Møtet får eg droppe. Ingenting å gjere med det. Eg seinkar endeleg skuldrane, og lar alle stresshormona dunste vekk. Vi bestemmer oss for å ete middag, gå litt i butikkane, og rusle litt rundt i byen i finevèret. Det er praktfull blomstring i parken på denne tida! Bergensarane er flinke på det området! Og kameraet er naturligvis med, så eg sikrar meg nokre foto.

Så set vi oss på bussen. Etter ein halvtimes tid får Kine ein telefon frå eit ukjent nummer. Ho var med på ein quiz for X-factordeltakarane, og det var trekning kl fire. Og gjett kven som vart den heldige vinnaren av ein mobiltelefon til ein verdi av 4.500 kroner!? Jubelen står naturlegvis i taket på bussen:) Jenta er jo ikkje "nedpå". Men mor er søvnig, og tek etterkvart ein snartur innom draumeland. For ein heil dag med venting - ja, det blir ein jammen sliten av...