Blogging - det er jo in, det!

Det er blitt så populært med blogging no for tida. Det er visst ikkje måte på kva folk bloggar om, og nokre har jo blitt riktig så kjende for nettopp det. Det er ikkje min ambisjon, men likevel trur eg blogging kan vere noko for meg. Eg er nemlig ei "skriftleg skravlehøne". Det vil sei at eg ganske enkelt likar å skrive. Ja, ikkje nødvendigvis om meg sjøl og mitt, men sånn generelt. Det har vore slik sidan eg var lita jente. Medan andre sukka og stønna når vi fekk i oppgåve å skrive stil på skulen, og hadde problem med å fylle to sider i skriveboka, så kunne eg leikande lett levere ein stil på ti sider, eg... Dette har eg liksom drege med meg gjennom livet. Etter at eg var ferdig med skulegang, hadde eg ganske "heftig" brevkontakt med ei venninne. I starten handskrivne brev - som kunne vere på utallige sider. Seinare, når PC vart eit verkty også i min heim, gjekk eg over til tastaturet. Og sidan eg gjennom jobben min på teksttelefonen etterkvart hadde opparbeidd ei viss hurtigheit på tastaturet, så seier det seg sjølv at kombinasjonen "skriftleg skravlehøne" og tastatur dermed resulterte i MANGE sider, som gjekk avgårde i ein rimelig feit konvolutt til denne venninna mi... Vel, trass i at det vart mykje raskare å skrive brev på tastatur, så vart det heile likevel ein ganske tidkrevjande hobby. Med jobb og ungar, hund, hus og hage, så vart det vel på sett og vis feil ting som av og til vart nedprioritert til fordel for tastaturet. Dessutan fekk eg jo MOBIL etterkvart (det gjekk litt tid før eg såg behovet (?) med den duppeditten...), og SMS-kontakt vart jo i høgste grad aktuelt. Så med bortimot dagleg kontakt på det viset, i tillegg til at e-post også vart nytta, så var det liksom ikkje same behovet for å skrive brev. Dermed vart vi einige om at brevveksling skulle bli eit avslutta kapittel.

Det er nokre år sidan det no. Men skrivekløa har liksom ikkje forsvunne... Den må eg stille, på eitt eller anna vis... Jadå, mail nyttar eg til dels flittig. Dei som får mail frå meg, veit at sjøl om eg igrunn berre skal berette ein liten ting, så er det likevel ikkje gjort på 40 sekund å lese mailen min. Det har liksom så lett for å bli så MANGE ord, av ein eller annan grunn... Og så har vi Facebook. Der er eg også innom dagleg, gjerne fleire gangar om dagen. Men; eg får ikkje stilt skrivekløa der heller. Men så slo ein tanke ned i meg: BLOGG - er det noke for meg, tru? Der kan eg jo skravle om "hummar og kanari", og dei som måtte no ha interesse av det, kan lese det dei måtte ynskje. I tillegg til at eg likar å skrive, har eg jo også interesse for foto. Og ein blogg utan foto er jo kjedeleg, vil eg tru, så då kan eg jo kombinere dei to tinga:-)

Nuvel; blogg er altså oppretta. Kva eg skal skrive om...? Tja, sei det... Fingrane har no ein tendens til å gå av seg sjøl, liksom... Men eit innhald i det eg skriv må eg no nødvendigvis ha. Noko dagleg blogging blir det neppe - med mindre basillen bit meg fullstendig. Og det kan jo hende...? Time will show!

Framhald fylgjer... :-)